Hebben we de ‘verbouwing’ verkeerd aangepakt, of hadden we toch nog een paar jaar moeten wachten? Al waren we al bijna 2 jaar verder na de daad van Mitchell en hadden we een oplossing hierin bedacht.
Laat ik maar gewoon beginnen met vertellen.
Het is nieuwjaarsdag in het verse jaar en ik word op tijd wakker. Jos is echter altijd al héél vroeg wakker, zo ook op die dag. Wanneer ik beneden kom heeft Jos alle kratten al gevuld met de kerstspullen en een triest ogende kale kerstboom, met takken als van een treurwilg, is het enige overblijfsel van rustige, maar gezellige feestdagen. Wanneer Mitchell beneden komt is alles al aan kant.
Het is januari en dus hartje winter en ondanks dat Mitchell op weer een volgende, nieuwe wachtlijst staat, lijkt het ietsjes beter met hem te gaan.
Dan krijgen we al snel bericht dat onze nieuwe keuken en bijkeuken eind januari geleverd en gemonteerd gaat worden. Zoals met Mitchell afgesproken ga ik op zoek naar een huisje om met hem naartoe te ‘vluchten’ voor alle impact en geluidsoverlast wat een dergelijke ingreep met zich mee brengt. De planning is dat er ook nog een nieuwe vloer aansluitend gelegd gaat worden, wat in 1 dag klaar moet zijn, zodra de (bij)keuken geplaatst is.
Ik ben wat onrustig omdat we in de eerste instantie oma naar een verpleeghuis zouden verhuizen direct in het nieuwe jaar, maar een Corona-uitbraak in het tehuis gooide roet in het eten. Het paste allemaal precies in onze eigen planning. Dat dan weer wel. Wanneer we haar dan wel kunnen verhuizen is daardoor nog totaal onduidelijk.
In Scherpenzeel heb ik uiteindelijk een 4-persoons huisje geboekt. Na een week krijg ik een telefoontje of het goed is, dat wij in een 8-persoons huis kunnen verblijven voor hetzelfde bedrag? “Uh ja, natuurlijk”, antwoord ik.
Onze huiskamer thuis staat inmiddels helemaal vol dozen met daarin alle spullen voor wat uiteindelijk een keuken moet gaan worden. Op maandag vertrekken Mitchell en ik ook al vroeg in de ochtend. We zeggen de werkmannen nog even vluchtig gedag, want er gaat na het door ons aangeboden bakkie koffie, direct gesloopt worden. Jos helpt mee de tassen in mijn autootje te proppen. Naast kleding heb ik ook eten en drinken mee voor die hele week.
Wanneer Mitchell en ik aankomen is het dus nog ochtend en zijn we natuurlijk veel te vroeg. Ik doe een vergeefse poging bij de balie om eerder in het huisje te mogen. Wel gaan zij hun best doen en zodra ons huisje schoon is, beloven ze mij een belletje te geven.
De Receptioniste geeft vriendelijk aan na ons plan verteld te hebben om te gaan wandelen, dat aan de overkant van het park een wandelroute loopt. Het is een mooi bos en eigenlijk is het best fijn deze wandeling.
Voor onderweg had ik al broodjes klaargemaakt en een flesje drinken voor ons in de rugzak van Mitchell gekieperd. Na een tijdje te hebben gewandeld, zien we een bankje op een mooie plek en besluiten hier onze broodjes op te peuzelen.
Wanneer we na deze wandeling terugkomen bij het park zijn we er ook wel klaar mee. Doordat er een lockdown is, is de horeca niet open. We gaan dus in de auto zitten en zeg ik tegen Mitchell dat ik toch nog even naar de receptie loop om nogmaals te proberen of we al in het huisje kunnen. Niet geschoten is altijd mis. Aan de balie zet ik mijn allerliefste glimlach op en vraag of we écht niet vast in het huisje kunnen? Maar helaas. Opnieuw krijg ik het eerdere antwoord dat zij hun best gaan doen.
Om exact 14.00 uur gaat mijn telefoon. Yess, we mogen in het huisje! Toch een uur eerder dan gebruikelijk is.
We blijken helemaal achterin het park te zitten en vanuit de door Mitchell gekozen slaapkamer, heeft hij een mooi uitzicht. Het huisje is groot en al vind ik het niet heel gezellig, Mitchell voelt zich er super fijn. En ja, heel cliché, dan voel ik me ook fijn.
Ook ik kom er heerlijk tot rust met een dik boek en door te tekenen. In tegenstelling tot Jos die tussen de puinhoop leeft en op zolder in de herrie van alle werkzaamheden thuis moet werken i.v.m. de lockdown.
Vanaf de eerste dag komt er een kat bij de deur van ons huisje miauwen. Wij zijn echte katten liefhebbers en doen de deur open. Katje, zoals wij hem omgedoopt hebben, trippelt naar binnen en doet alsof hij helemaal thuis is. Nadat Mitchell hem overvloedig aandacht heeft gegeven, springt Katje op de bank en gaat heerlijk liggen slapen.
In de namiddag besluit Katje dat hij naar huis wil. De volgende dag staat Katje opnieuw op de stoep te miauwen en het hele tafereel van de vorige dag herhaald zich. Gezellig, vinden we beiden.
Elke avond stuurt Jos filmpjes van de vorderingen thuis. Richting het einde van de week zegt Jos dat het thuis nog wel behoorlijk behelpen is tussen de rotzooi. Daarom besluit ik in overleg met Jos en Mitchell om nog een periode bij te gaan boeken. Helaas, al is het dan pas begin februari, door de Coronapandemie zit het hele park vol geboekt.
De vrijdag van vertrek is aangebroken, ik laad rustig de auto in, om tijd te rekken. Ik geef de sleutel af en we rijden zo laat mogelijk richting huis. Aan de (bij)keuken wordt natuurlijk nog gewoon gewerkt. Het gaat gelukkig wel allemaal heel voorspoedig.
Jos heeft het thuis zo goed als mogelijk is aan kant voor het weekend. Gelukkig hebben wij een 2e badkamer beneden welke Jos heeft ingericht als keukentje. Desondanks de inspanningen van Jos, is het voor Mitchell nog pure chaos. We gaan met zijn drietjes op de bank zitten voor overleg. Een half uur later zit ik met de laptop op schoot en boek opnieuw een huisje.
En zo vertrekken Mitchell en ik de nieuwe week opnieuw naar een huisje, dit keer in Oldebroek. Ondanks dat het een mooi en prima huisje is, voelt Mitchell zich minder ontspannen dan bij het eerdere huisje.
En dan krijg ik de woensdag in dit huisje een telefoontje van Jos dat alles mis gaat met de vloer, welke de vrijdag aansluitend gelegd zou worden nadat de keuken klaar is. Het blijkt dat de vloer niet meer leverbaar is. En dit horen we dus maar 2 dagen voordat de vloer gelegd zou gaan worden. Wat ontzettend balen zeg! Vanuit het huisje bel ik met de man van één van de meiden uit mijn vriendinnengroepsapp. Hij heeft nog niet zo lang een eigen vloerenzaak. Onze redder in nood!
Wanneer Mitchell en ik thuis komen, mogen Jos en ik meteen komen kijken in de zaak, terwijl deze eigenlijk gesloten is op dat moment. We weten wat we willen, maar toch is de keuze nog moeilijk en nemen we wat delen mee naar huis om thuis te bekijken. De man schakelt super snel, wat zijn we daar blij mee!
De vloer gaat in 1 dag gelegd worden en Mitchell wil hiervoor niet meer naar een huisje. Het was natuurlijk de bedoeling geweest dat de vloer die wij in de eerste instantie in het oude jaar al hadden uitgezocht bij die andere zaak, gelegd zou worden terwijl Mitchell en ik in Oldebroek verbleven. Alles had in het tijdsbestek van die planning klaar kunnen zijn. Maar dit soort dingen blijkt zich nou eenmaal niet altijd te laten plannen.
Mitchell geeft aan deze ene dag van het leggen van de vloer wel te kunnen ondergaan. Een dagje weg wil hij niet. Op de bewuste dag blijft hij dus op zijn kamer en ik vraag of hij het fijn vindt dat ik bij hem blijf. Dat wil hij inderdaad graag. Ik loop alleen naar beneden om eten en drinken te pakken.
Ondanks dat ik tegen hem gezegd heb dat hij zijn koptelefoon met noice-canceling beter op kan houden, doet hij deze toch steeds af. Inmiddels weet ik uit ervaring hoe het ongeveer in het hoofd van Mitchell werkt en moet ik zeker niet gaan pushen om het ding op zijn hoofd te houden. Dus laat ik hem zijn gang gaan.
Tegen de avond, wanneer de mannen alleen nog het gangetje moeten doen, gaat het mis. Het tikken tegen de delen van het klik pvc zijn nu luider te horen. Maar ook het feit dat de werklui nu in het gangetje onder aan de trap aanwezig zijn, triggert Mitchell ook extra.
Het wordt Mitchell teveel. Er komt een enorme paniekaanval op, waarbij hij naast hartverscheurend huilen, om zich heen slaat en schreeuwt dat hij dood wil. Jos stuift ook naar boven.
De mannen die dit alles wel meekregen, bieden heel lief aan om de volgende dag wel het laatste stukje te leggen. Mitchell en ik gaan de volgende dag tijdens die laatste werkzaamheden tóch even wandelen, dit moet nu gewoon.
En zo kom ik dan weer bij het begin uit van deze blog. Zijn Jos en ik dan toch nog te vroeg geweest door iets voor onszelf te doen met deze actie?
Voor algemene reacties ga naar de volgende pagina
Volg ons op facebook
Voor een reactie op deze blog 8': 'verbouwing', graag hieronder bij:
'Reactie plaatsen'.
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Lin, jullie hebben met alles rekening gehouden met Mitchell dus was zeker niet te vroeg denk ik. Iets anders had hem ook kunnen triggeren. Ik hoop wel dat het uiteindelijk mooi is geworden voor jullie😁. Jullie zijn een top team😘❤️
We proberen idd zoveel mogelijk rekening met Mitchell te houden. Buiten ons gezinnetje zijn er ook triggers, daar ontkom je helaas niet aan.
Wel heel mooi geworden! Dankjewel! ☺️😘
Lieve groet, Linda
Je gaat in zo'n situatie aan jezelf twijfelen, maar soms lopen dingen zoals het gaat. Dat hoort bij het leven. Ook Mitchell leert hiervan net als jullie. Hierin is geen fout of goed. Al is het wel heel verdrietig als je kind niet goed in z'n vel zit. Maar met uitstel waren jullie ook niet opgeschoten(helaas ook ervaring). Gelukkig hebben jullie elkaar en weet Mitchell dat jullie er voor hem zijn. Meer telt niet.
Ja, precies! Het hoort zeker bij het leven maar oh zo moeilijk. Mooi zoals je omschrijft als dat er geen goed of fout hierin is. Dank voor je mooie woorden!
Lieve groet, Linda
Lieve alledrie,
Zo als gewoonlijk bij jou blog zit ik er helemaal in.
Twijfel niet aan jullie beslissing.
Je maakt keuzes. Helaas gaan dingen nooit zoals gepland. Jullie hebben het goed gedaan. Wie wwet als je 6 maanden had gewacht wat er dan weer op het pad was gekomen.
Ben super trots op juliie
❤️
Mooi te lezen, dat je helemaal in de blog(s) zit.
Dank voor je lieve woorden Tineke!
Liefs van ons 3en 🥰
Opnieuw mijn verbazing, hoe jij (Linda) dit zo fraai blijft verwoorden in keurig Nederlands, komma's op de juiste plaats enz. Ik kijk reikhalzend uit naar jouw eerste boek! Maar ter zake: opnieuw een compliment over jullie beider engelengeduld & communicatie. Daar heb je helft al mee verdiend. En Mitchell? Die komt er wel !!!!!!
Dank je! Ik schrijf, Jos redigeert. Dus als ik een komma verkeerd zet, krijg ik er een rode streep door 😉 Mitch gaat er echt wel komen ja!
Dank voor je lieve reactie! Liefs, ons 🥰
ja lin dat zal je nooit weten maar soms moet je keuzes maken voor het zelfde geld had je gewacht en was het nog erger voor hem geweest, ik vind dat jullie het goed doen je kan niet alles van te voren weten en soms is dat maar goed ook. jullie zijn er ieder geval altijd voor Mitch, Toppers
Dat is ook wel zo. We hebben geen glazen bol. (en maar goed ook) Dank lieverd! 🥰
Er is geen goed of fout. Het loopt zoals het loopt. In het leven kunnen de dingen vaak tegen-of anders vallen dan gepland. Heel fijn dat jullie met alles denken en doen in het belang van Mitchel en in overleg met hem. Triggers kom je overal tegen, hoe moeilijk soms ook, dan is het fijn voor hem dat hij altijd op jullie kan rekenen.
Liefde en openheid is een sterke basis